Vrijdag 26 juli 2013 heb ik met Aedske meegedaan aan de KNJV proef te Beesd op het Landgoed Mariënwaerdt.
Om kwart voor 7 vertrok ik samen met Aedske en Siebe en een vriendin (Janine) met haar hond Benthe (Drentsche Patrijshond) naar Beesd. We kwamen daar om half 8 aan en vonden al snel Brigitte, die ook meedeed met haar stabij Imre. Rond 8 uur kwam Inge ook nog met Laika (een heidewachtel). Janine en Inge wilden graag ter voorbereiding op hun eigen proeven later dit seizoen eens meemaken hoe zo’n proef verloopt.
Het secretariaat was nog niet helemaal klaar dus zijn we lekker gaan zitten op het terras.
Even na 8 uur zijn we in de rij gaan staan voor de aanmelding en daarna voor de dierenarts en de uitreiking van de eend.
Ik kreeg nummer 11 en Brigitte had nummer 13 en zaten bij elkaar in de groep. Ook Jan Spikker (met zijn Wetterhoun Laika) zat bij ons in de groep, hij had nummer 16.
Even over 9 uur werd iedereen bij elkaar geroepen voor de officiele opening van de proef en werd de gedelegeerde voorgesteld.
Daarna gingen wij naar proef A/B. Gelukkig was het nog niet erg zonnig want het begon al wel warmer te worden.
Aedske volgde netjes maar bleef in de laatste bocht even iets achter. Hierdoor kwam onze score voor dit onderdeel (A) op een 9.
Bij het vooruitsturen (B) had ze wat moeite om vooruit te gaan, maar toen ze ver genoeg was, kwam ze als een speer terug. Een 8 voor dit onderdeel.
Nu stond eigenlijk proef F voor ons op de planning. Maar de organisatie verzocht ons om eerst proef C te doen. Daar was niemand en voor de doorstroming was het beter als wij daar eerst naar toe gingen. Dit was vlakbij en na even te moeten wachten (de keurmeester (tevens gedelegeerde en daarom wat later) moest nog even een plekje maken waar de voorjagers uit zicht konden staan.
Aedske ging wat aarzelend af maar bleef daarna goed liggen en hield de overvliegende duiven rustig in de gaten. De andere hond stond al snel op en ging haar eigen gang, ook na influiten van de voorjager duurde het nog even voor ze weer lag.
De keurmeester riep ons even later terug naar de honden en nadat ik Aedske weer had aangelijnd kreeg ik het cijfer van de keurmeester: “Perfect blijven liggen, dus een 10”.
Voor de volgende proeven moesten we een eindje lopen. Op het pleintje voor de “Hoge Schuur” was de wachtkamer voor proef F (verloren zoek) en proef H (over water). Omdat er op dat moment niemand voor proef H wachtte, mochten we daar al eerder beginnen. Er waren twee voorjagers voor me, dus kon ik mooi even kijken waar de eend werd neergelegd.Dit was achter de hindernis voor de paarden (grote staande balken met liggende balken op ong 1 meter), iets rechts van de inzetplek.
Aedske ging op mijn aangeven netjes te water. Ze had daarmee wel wat moeite omdat er een tak precies op de hoogte van haar neus lag. De Drenten waren er eerder waarschijnlijk gewoon overheen gegaan. Maar Aedske moest de tak dus eerst wegduwen voor ze het water in kon. Ze zwom mooi over en begon met zoeken. Ze liep wat (te ver) naar links maar kwam redelijk snel weer terug. Toen ze op de hoogte was (van mij uit gezien), stuurde ik haar met nogmaals een ‘vooruit’,’zoek apport’ in de richting van het apport. Ze tekende al snel en pakte de eend op.
Ze ging over land terug (was ook in principe sneller) maar bedacht dat ze de eend maar naar de wachtkamer moest brengen. Ik hoorde dat er ‘fluiten’ werd geroepen en dat deed ik dan ook maar. Ze kwam wat aarzelend terug en na nog een aanmoediging liep ze alsnog door naar mij.
Ik kon de eend aanpakken en kreeg een 6(-je) van de keurmeester.
Daarna kon ik de eend afgeven voor proef F. De keurmeester kwam me halen en we liepen naar de inzetplek. De keurmeester vertelde me dat na het inzetten van de hond ik achter het krukje (5 meter naar rechts) moest gaan staan. Dit was nodig omdat de hond anders mij kon zien en andersom. Dit is bij deze proef juist niet de bedoeling. Zodra de hond dan terug kwam, werd je dan weer geroepen zodat je op de inzetplek het apport kon aanpakken. Aedske ging goed zoeken en kwam even later terug met de eend. Volgens de keurmeester ging ze eerst te ver naar links en vond het jammer dat het geen ‘modelapport’ was. Ik pakte nl. de eend aan terwijl Aedske voor me stond. Dit doe ik echter altijd omdat mijn ervaring met Aedske is, dat ze anders heel langzaam naar me toe komt en niet zoals nu in een drafje.
We kregen hiervoor een 8.
Bij het wachten op de rest van de groep bij proef F en H, begon het lichtjes te regenen. Het was daarvoor al wat begonnen te rommelen (onweer). Janine ging naar de auto’s om de paraplu’s op te halen.
Inmiddels was de rest van de groep klaar en begon het erger te onweren en regenen. We liepen vast richting de auto’s want onze volgende proef was het markeren (G) en dat was weer bij dezelfde plek als A en B. Onderweg kwamen we Janine net voor het nog harder begon te regenen tegen met de paraplu’s.
We zijn toen maar even bij het secretariaat naar binnen gelopen om het onweer af te wachten. Bij het markeren wordt geschoten met een geweer en dat kan toch niet bij onweer.
Een kwartiertje later was het ergste weer voorbij en regende het nog licht. Op naar proef G dus. Toen we daar aankwamen, kwam ook net ‘het geweer’ aanlopen. Dit was de jachtopziener van het landgoed.
Het werd net droog toen wij aan de beurt waren. Aedske lette goed op en na het klopje van de keurmeester en mijn commando ging ze naar het apport. Omdat ze net voor het apport het iets hogere gras ontweek, kwam ze iets te veel naar links uit. Ze corrigeerde dat goed, maar belandde iets achter het apport. Gelukkig werd er bij de B-proef net gefloten en keek ze in mijn richting. Ze zag toen de eend liggen en pakte hem snel.
Na nog even verpakken, kwam ze naar me toe. Vanwege het niet helemaal goed markeren, het verpakken en het staand aannemen, kregen we hiervoor een 6. Helaas vielen Brigitte en Jan hier uit voor een B-diploma, ze kregen een onvoldoende (0).
Dit betekende dat we voor de proeven D en E minstens 15 punten moesten scoren om op een gemiddelde van 7 voor de apporteerproeven uit te komen. Maar eerst maar eens de proeven halen. Dus gingen we op weg naar deze proeven.
Ze werden door dezelfde keurmeester gekeurd en waren dus direct na elkaar. Brigitte was voor me en helaas wilde Imre niet het water in voor de eend. Ze had dus daardoor dus ook geen C-diploma. Imre haalde alsnog de eend nadat Brigitte dichterbij het water was gaan staan.
Daarna waren wij aan de beurt. Eerst het apport te land met konijn (D). Aedske ging snel naar het konijn en stond me toen aan te kijken, ze likte eens aan het konijn, keek me weer aan… Ik heb haar een paar keer moeten zeggen dat ze het moest pakken en uiteindelijk deed ze dat.
Ze bracht hem naar me toe en ik kon hem weer goed aanpakken. Ik snapte nu wel waarom ze zo had geaarzeld: poeh, wat stonk dat konijn. We kregen een 6.
Alles hing dus af van het apport uit diep water (E). We zouden hier minstens een 9 voor moeten halen. Dit is een hele opgave omdat dan eigenlijk alles goed moet gaan. Omdat ik altijd het apport staand aanpak, mis je al één punt. Meer dan een 9 kunnen we dus al niet halen. Aedske ging direct te water, pakte de eend keurig op en liep op de kant direct naar me toe. Snel de eend aangepakt en nu maar afwachten wat de keurmeester ervan vond. Blijkbaar goed, want we kregen een 9! Perfect en we mochten meedoen aan de dirigeerproef (I).
Toen begon het lange wachten. Eindelijk werden de 26 voorjagers die aan de A-proeven mochten meedoen, omgeroepen.
In totaal waren er 18 voorjagers die dit ook daadwerkelijk wilden. Wij stonden als vierde op de lijst.
Dus op naar de wachtkamer voor de dirigeerproef. Nadat we de honden daar hadden achtergelaten, werden we bij de keurmeester geroepen.
Deze vertelde waar het zitpunt (eigenlijk stoppunt) zou zijn: “Zie je die witte schermen, daarvoor staat een donkere paal: dat is de lijn. Dan zie je daarvoor iets links van die lijn een hoge graspol. Dat is de hoogte van het zitpunt.”
En dan sta je dus rechts naast de keurmeester en dan ziet het er dus heel anders uit. Dus nadat de keurmeester allerlei vragen had beantwoord en het voor iedereen duidelijk was (of leek), ging het van start.
De honden voor me lukte het niet, dus begon ik wat zenuwachtig aan de proef. Aedske ging aarzelend van me weg. Ik kreeg haar met moeite halverwege het zitpunt. Vandaar ging het wat beter, ze ging goed vooruit maar week (weer) wat naar links uit. Ik heb haar ‘gestopt’ met de fluit en ze reageerde meteen. Iets naar rechts gestuurd en ook dat ging netjes.
Op de lijn naar het punt, weer ‘gestopt’ en ook daar stopte ze netjes. Ze zat nu ong. 5 meter recht voor het zitpunt. Maar toen ging het mis. In plaats van ‘vooruit’ ging ze in mijn richting. Ook de volgende ging niet goed en de derde was te veel van het goede. De keurmeesters deden hun boekjes omhoog en we lagen er uit.
Jammer, we hebben een goede poging gedaan in de warmte maar het mocht niet zo zijn.
Uiteindelijk zijn er maar 2 voorjagers met hun hond door deze proef gekomen. Wij zijn lekker in de schaduw gaan wachten tot iedereen weer terugkwam. Inmiddels was Janine met Bente en Siebe al naar huis gegaan (Inge was al eerder vertrokken) want zij moest nog trainen bij de KC Amsterdam ‘s avonds en Siebe mocht mee met de Canicross training.
De twee voorjagers die de sleep (proef J) mochten doen met hun honden, hebben deze ook gehaald, dus waren er twee A-diploma’s.
Voor ons bleef er dus een B-diploma over met 63 punten.
De dag werd afgesloten met de standaard bedankjes aan keurmeesters, helpers, secretariaat enz.
Natuurlijk werd ook de familie Van Verschuer bedankt voor het beschikbaar stellen van hun landgoed (zoals al 38 jaar).
(Foto’s zijn gemaakt door Janine en Marianne)